ითაკა. დასვენება და ტურები 2024

... ითაკისკენ მიმავალ გზას როს შეუდგები ... – წერდა დიდი ბერძენი პოეტი კონსტანტინოს კავაფი და სამუდამოდ გადააქცია კუნძული ნებისმიერი მიზნისკენ სწრაფვის სინონიმად. ეს მწვანე კუნძული ასევე შეიძლება გახდეს თქვენი საყვარელი ადგილი, თქვენი ოცნება, რომლისკენაც შორიდან ისწრაფვით.

კუნძულის დედაქალაქი და მთავარი პორტი არის ვატი (ითაკა). პატარა თვალწარმტაცი ქალაქი, ლამაზი წითელი კერამიტის სახურავებიანი სახლებით და ფერადი ფანჯრებით, თვალწარმტაცი ქუჩებით. მოლოსის მომხიბვლელი ყურის სიღრმეში მდებარეობს მაქმანიანი სანაპირო ზოლი და მის წიაღში ჩამალულია პატარა კუნძული ლაზარეტო ორი ვენეციური ციხე-სიმაგრით. ზაფხულის სეზონზე ქალაქის მოსახლეობა ორჯერ იზრდება. მთელი ქალაქი ღირსშესანისნაობაა: ის აგებულია ძველ იონიურ არქიტექტურულ სტილში. 1982 წლიდან ვატი და კუნძულის სხვა სოფლები: ანოგი, სტავროსი და კიონი, ტრადიციულ დასახლებად გამოცხადნენ, მთელი კუნძული კი დახასიათდა, როგორც განსაკუთრებული ბუნებრივი სილამაზის კუნძული. 

ნიმფების მღვიმე

ვათიდან ჩრდილო – დასავლეთით სამი მილის მანძილზე მდებარეობს ნიმფების მღვიმე ან მარმაროსპილია (მარმარილოს მღვიმე). ლეგენდის თანახმად, ოდისევსმა დამალა საჩუქრები რომლებიც მას ფეკიანთა მეფემ ალკინეომ უბოძა, როდესაც მან ტროას ომის დასრულებიდან ათი წლის შემდეგ მიაღწია ითაკას ნაპირებს. გამოქვაბულს ორი შესასვლელი აქვს, ერთი ღმერთებისათვის და მეორე მოკვდავებისთვის. შიგნით მას ამშვენებს ბრწყინვალე სტალაქტიტებს.

პილიკატა

სოფელი სტავროსი, ვატიდან 16 კმ-ის დაშორებით, მთავარი სოფელია ითაკას ჩრდილოეთით. სოფლის მოედანზე მდებარე პარკში ოდისევსის ბიუსტია დამონტაჟებული. პილიკატა მდებარეობს სტავროსის ჩრდილოეთით დაახლოებით 1 კმ-ში. გათხრების შედეგად ამ მთის კალთაზე აღმოაჩინეს ძვ.წ მესამე საუკუნით დათარიღებული დასახლება. აქ ნაპოვნი აღმოჩენები მხარს უჭერს თეორიას, რომ ოდისევსი უძველესი ქალაქი, ითაკა, მდებარეობდა ამ მიდამოში. როგორც ჰომეროსის აღწერიდან გამომდინარეობს, ის მდებარეობდა ადგილას, რომელიც 3 ზღვას გადაჰყურებდა და გარშემორტყმული იყო სამი მთიით. აქ არის საინტერესო არქეოლოგიური მუზეუმი, რომელშიც მიკენური და კორინთული პერიოდის ნივთები ინახება.

ექსოღი

სოფელი ამფითეატრად აშენდა მთის კალთებზე. ღირს ეწვიოთ პირამიდებსა და ღვთისმშობლის ეკლესიას, რომელიც გთავაზობთ ჯადოსნურ ხედს ზღვაზე.

კიონი

ძალიან ლამაზი სოფელი კიონი კუნძულის ჩრდილო-აღმოსავლეთ სანაპიროზე მდებარეობს, პატარა ულამაზესი პორტით. მას იონიის ზღვისთვის მკაფიოდ ტრადიციული და კოსმოპოლიტური ხასიათი აქვს. მისი პორტი ერთ დროს მეკობრეების სამალავი და თავშესაფარი იყო. დღეს, ზაფხულის თვეებში, აქ ათობით ნავი დგას. პორტის შესასვლელს ამშვენებს 3 ნახევრად დანგრეული წისქვილი.  სოფლის სანაპიროზე ბევრი პატარა, მყუდრო ტავერნაა.

ლოიზუს მღვიმე

პოლის ყურეში, დასავლეთ სანაპიროზე, სოფელ სტავროსთან მდებარეობს ლოიზუს მღვიმე. მასში აღმოჩენილი ჭურჭელი და სხვა საგნები იმის მტკიცებულებაა, რომ მღვიმე საკულტო ადგილი. აქ თაყვანს სცემდნენ ქალღმერთებს არტემიდას, ათენასა და ჰერას. საინტერესოა, რომ მღვიმეში თორმეტი სამფეხა სკამი იქნა ნაპოვნი, სწორედ ისეთები რაც ოდისევსს მისცეს თეაკებმა. ყველა აღმოჩენა რაც მღვიმეში გაკეთდა ადასტურებს, რომ პორტი აქტიურად ფუნქციონირებდა ადრეული მიკენური ხანიდან ელინისტურ და რომაულ ეპოქამდე.

პალიოხორა

პერახორადან ბილიკი დანგრეული შუა საუკუნეების პალიოხორასკენ მიემართება. აქ მდებარეობს ეკლესია შესანიშნავი  ბიზანტიური ფრესკებით.

ალალკომენესი

აეტოსის მწვერვალზე ძველი აკროპოლისია. ადგილობრივები მას "ოდისეას სასახლეს" უწოდებენ. არსებობს მოსაზრება, რომ ეს შეიძლება იყოს ქალაქის ალალკომენის ნაშთები ან არისტოტელეს  "ითაკას სახელმწიფო".

მენირი

სოფელ ანოგის გარშემო მიმოფანტულია უზარმაზარი ლოდები, რომლებსაც "მენირს" უწოდებენ. "არაკლისი" ყველაზე საოცარი და საინტერესოა ამ უცნაური ფორმის ლოდებს შორის. უზარმაზარი მონოლითი მდებარეობს სოფლის სახლების ქვემოთ, მისი სიმაღლეა 9 მ და მდებარეობს ფართო კლდეზე, როგორც საყრდენი. ქვის ფორმა თითქმის კონუსურია და ერთი შეხედვით ჩანს, რომ ეს არის ადამიანის ხელით შექმნილი ობელისკი და არა ბუნებით დამუშავებული ქვა. კიდევ ერთ საყურადღებო ლოდს კაველარისს (მხედარს) თავისი ფორმის გამო, რომელიც მხედარს მოგვაგონებს.

"სტავროს პაპულაკი" - არის ჯვრის ფორმის კლდე. მდებარეობს ვიგლას მიდამოში.

ითაკას ეკლესია

კუნძული გამოირჩევა მრავალი ეკლესიითა და მცირე მოკრძალებული სამლოცველოებით, რომლებიც აქაიქ არის მიმოფანტული. Достаточно одного взгляда на них, чтобы понять силу веры местных жителей, их простую и, в то же время, богатую духовную жизнь. Просто, скромно и ненавязчиво рассказывают они о повседневной жизни, нравах, обычаях и традициях жителей Итаки. Каждая имеет свою историю, свой повод к существованию. Почти с каждой из них связана какая-нибудь чудодейственная история. Интерес представляют часовня Аи Лиас (св.Ильи), в которой хранятся 4 очень старых иконы, большая церковь Аи Стафис (св. Евстафия) в Като Вунаки, построенная в 1800 г., часовня св. Пантелеймона (Аи Пантелеймонас) в районе Филиатро, построенная в 1834 г. и небольшая церковь Агио Николаоса (св.Николая) в Аэтос, построенная в память о переносе мощей святого в храм Св.Стефана в Бари (Италия).

Святой монастырь Катара́

На юго-восточном склоне гомеровской горы Нирито, на высоте 600 м. над уровнем моря, в 15 км от г. Вати, расположен монастырь Катара́. С его колокольни открывается уникальный вид на остров. На горизонте можно различить горы Аркадии, островки Ахинадес, восточное побережье Кефалоньи и даже вход в залив Патры. В хорошую погоду видно побережье Пелопоннеса и Закинф. Монастырь – место поклонения для выходцев с Итаки со всего мира. Жизнь его началась около 1696 г. Название «Катара́» происходит от слова «катара́». На местном диалекте оно означает сухие ветки и невысокий кустарник, которые вырезают или выжигают, чтобы расчистить землю. Из-за того, что святая икона Рождения Богородицы чудесным образом была найдена в горящих кустарниках, ее назвали «Катарио́тисса». Среди местных жителей и сейчас ходит легенда, рассказывающая, что пастухи с Эпира, преследуемые туркоязычными албанцами, пришли на Итаку и поселились здесь на горе Нирито, в местечке Мазос, примерно на высоте 400 м, напротив нынешнего монастыря. Здесь они обнаружили, что в небольшом их скарбе отсутствует чудотворная икона Рождения Богородицы. В одну из ночей, там, где сегодня стоит монастырь, внезапно появился ослепительный свет. Несмотря на долгие поиски, там ничего не нашли. История повторялась несколько раз, пока пастухи не решили расчистить заросли, чтобы посмотреть, что происходит. Когда огонь погас, они увидели икону, в которой узнали свою икону Рождения Богородицы. Огонь не коснулся ее. На этом месте и была построена небольшая церковь. Автором иконы считается евангелист Лука. Икона Богородицы Катариотиссы является защитницей и покровительницей острова.

Церковь Святого Фанурия

В местечке Каву, у подножия горы Петалеико, стоит маленькая церквушка Агио Фануриоса (святого Фанурия). На острове рассказывают, что построена она была некоей женщиной по имени Перисте́ра. Она была больна, не могла ходить и горячо молилась святому. После одной из таких молитв, больная увидела во сне четыре дерева, окружающие большой четырехугольный камень. На этом месте она построила церковь, а большой камень стал святым алтарем. От своих родственников Перисте́ра потребовала, чтобы церковь оставалась маленькой и простой, чтобы подчеркнуть величие святого. Верующие почитают его, выпекая специальный пирог - «фануропита». Обычай «фануропиты» не связан с биографией святого. К Фанурию обращаются, когда что-то теряют, и просят его «явить» потерянную вещь. Чтобы ублажить святого, пекут «фануропиту», разрезают ее на 40 частей и раздают друзьям и знакомым. Каждый, кто получает кусочек пирога, произносит слова: «Господь да простит мать св. Фанурия!». Это потому, что считается, что мать святого была грешной и жесткой женщиной. Так, в честь святого верующие просят отпущения грехов для нее.

Церковь Богоматери Спилиотиссы

В южной части Итаки, над заливом Андри, в непроходимой местности, находится небольшая церковь Богоматери Спилиотиссы. Часовня не совсем обычна: она находится в пещере. Рассказывают, что когда-то местные жители, рубившие дрова, увидели свет, пробивающийся из пещеры. Приблизившись к ней, они оказались перед иконой Богоматери, которую забрали и принесли в деревню. Но на следующий день икона вновь оказалась в пещере. После того, как это произошло в третий раз, жители решили переделать пещеру в церковь. С годами та икона потерялась и вместо нее была написана другая, которая хранится сегодня в святом храме Успения Богородицы в Перахори. Каждый год, 2 июля, на рассвете икону в сопровождении верующих переносят в пещеру, где проходит божественная литургия в ее честь. Путь от храма к пещере фантастический, а местность, где находится часовня, отличается особенной красотой, умиротворяющей души верующих.

ღვთისმშობლის ეკლესი

სავარაუდოდ ღვთისმშობლის ეკლესია ლინოვროქიში აშენდა 1800 წელს. მას აქვს შესანიშნავი მოჩუქურთმებული ხის კანკელი 1793 წლიდან - პოსტ-ბიზანტიური ხელოვნების ნიმუში და დიდებული სამრეკლო 1820 წლიდან.

Храм Богоматери в Аноги

Украшение деревни Аноги - храм Богоматери, построен на высоте 500 м. Это один из крупнейших, важнейших и старейших храмов на Балканах. Построен в стиле базилики больших размеров: длина 30 м, ширина – около10 м., как считается, 700 лет назад. Большой интерес представляет внутренне убранство храма: его стены полностью украшены настенной росписью византийской школы. В 1959 г. храм объявлен охраняемым историческим памятником. Чудесные иконы, изображающие святых и ангелов, выполнены в редкой технике, которая свидетельствуют о непревзойденном таланте художника той эпохи Антония Аграфа, жившего в середине 17 в. Он принадлежал к школе Аграфа из Врагиана, где хранили византийские традиции в написании икон. Изображения святых и их позы типичные, а расположение их в храме определено дыханием, цветом и выражением, которое придает им художник. Надпись на каменном иконостасе храма гласит, что Антоний из Аграфы передал иконы церкви в1680 г. Некоторые иконы в храме напоминают мозаику San Vitale в Равенне и настенную роспись в монастырях Метеоры. Между изображениями Константина и Елены иконописец поместил двойной крест, который сегодня широко известен как крест Лотарингии – эмблемы генерала Шарля де Голля во Второй мировой войне.

კუნძულის ძველი მიტროპოლია

Настенная роспись и этого храма представляет иконопись величественной византийской школы. Расписана через 100 лет после знаменитого столкновения Креста и Полумесяца (битва при Навпактосе в 1571 г.), когда Аноги была столицей острова, а церковь Богоматери - Митрополией острова. Интерес представляют деревянные додекапорто и величественная венецианская колокольня, символ деревни, и место, где собираются ее жители в праздник Успения Богородицы.

კუნძულზე ზომიერად ხმელთაშუა ზღვის ჰავაა. ზამთრის თვეებში გრძელი და ზოგჯერ ძლიერი წვიმებია. წვიმები სექტემბერში იწყება. ოქტომბერში ისევ გამოიზაფხულებს და ნოემბრიდან კი ზამთარი საბოლოოდ მოდის. ამ მხარეში თოვლი იშვიათი მოვლენაა. ანოღიში მხოლოდ ყველაზე მაღალი მთის მწვერვალია ხშირად თოვლით დაფარული,ისიც მცირე პერიოდით.

ზაფხულის თვეები, როგორც წესი, მშრალი, მწვავე და ხანგრძლივი გვალვებითაა. დღეები ცხელია და ღამეები კი სასიამოვნოდ გრილი.

კუნძულის სანაპიროები არ არის ქვიშიანი, ისინი ძირითადად დაფარულია გლუვი თეთრი კენჭებით. ზოგი მათგანი მცირე ზომის სუფთა ტბებს ჰგავს, ზოგი ისეთი პატარაა, რომ კერძო პლაჟი გეგონებათ. სანაპიროები გარშემორტყმულია მწვანე ხეებით რაც განუმეორებელი სილამაზის პეიზაჟებს ქმნის.

აეტოს

იდეალური სანაპიროა საცურაოდ, მდებარეობს კუნძულის შუა ნაწილში, ამავე სახელწოდების ყურეში.

პისო აეტოს

მდებარეობს ითაკის სამხრეთ-დასავლეთ მხარეს. ეს კუნძულის კიდევ ერთი ლამაზი სანაპირო ზოლია. ისიამოვნეთ სუფთა ზღვითა და სიმშვიდით. აქვე მდებარეობს პატარა პორტი, საიდანაც გადიან ბორნები ითაკა - კეფალონია - პატრა, ითაკა - კეფალონია- ლეფკადა და ასტაკოსის მიმართულებით.

დეკსა

На другой стороне от входа в порт, недалеко от города, по дороге в Аэтос и Северную Итаку, находится пляж Декса. Это небольшое побережье с чистейшей водой. Награждено «Голубым флагом» ЕС. Пляж организованный. Есть столовая, пункт первой медицинской помощи. На пляже постоянно дежурит спасатель, есть спасательное снаряжение и экстренная телефонная связь. Предусмотрены и услуги для людей с ограниченными возможностями. Прекрасная природа, чистейшая вода и множество услуг для отдыхающих делают его прекрасным местом отдыха.

ლუტცა

ეს მშვენიერი ქვიშიანი პლაჟი ვატის პორტის შესასვლელთან მდებარეობს, მარცხენა მხარეს.

მნიმატა და სკინოსი

Mnimata Beach მდებარეობს ვატის მახლობლად, სკინოსის ყურეში. კიდევ ერთი სანაპირო, სკინოსი, მდებარეობს ყურეში, ვატიდან 3 კმ-ის დაშორებით. ორივე ნამდვილი სამოთხეა. აქ შეგიძლიათ მთელი დღე გაატაროთ,სიამოვნება მიიღოთ სუფთა წყლისა  და ლამაზი ბუნებისგან.

ფილიატრო

პლაჟი მდებარეობს ამავე სახელწოდების ყურის სანაპიროზე. ის უყვართ როგორც ადგილობრივებს, ისე უცხოელ ტურისტებს.

გიდაკი

ამ პლაჟის ბუნებრივი სილამაზე და პოპულარობა, ნებისმიერ სხვა ცნობილ სანაპიროსაც შეშურდება. იგი აღიარებულია, როგორც საბერძნეთის ერთ-ერთი საუკეთესო და ულამაზესი პლაჟი. მდებარეობს ფილიატროს ჩრდილოეთით. აქ შეგიძლიათ დატკბეთ მზითა და ზღვით, რომელიც გადაჰყურებს მატერიკული საბერძნეთის სანაპიროსა და მოპირდაპირე მხარეს მდებარე დაუსახლებელ კუნძულებს. აქ ჩამოსვლა შეგიძლიათ სკინოსიდან ან ფეხით გამოყვეთ ბილიკს.

სარაკინიკო

ვატის აღმოსავლეთით მდებარეობს სარაკინიკოს ყურე. მისი მთელი სანაპირო ზოლი ფირუზისფერი წყლებით შესანიშნავი ადგილია ცურვისთვის.

კამინია და ანდრი 

ბანაობისთვის შესანიშნავი ადგილებია კამინია, ითაკას სამხრეთ-აღმოსავლეთ სანაპიროზე, ნისოპულოსთან და ანდრი, პატარა, მაგრამ ძალიან ლამაზი სანაპირო.

Аспрос Ялос

На западной стороне острова, вблизи от деревни Агиос Иоаннис, есть прекрасное чистое песчаное побережье Аспрос Ялос. К нему ведет дорога длиной в 3 км из Левки. Зелень горы Нирита сочетается здесь с синевой моря. Отдыхающие предпочитают этот пляж за его чистейшее море и спокойствие. Из Левки тропинки ведут и к другим небольшим песчаным пляжам: Милитера и Кутупи.

პოლი

სტავროსიდან არც ისე შორს, ამავე სახელწოდების ყურეში მდებარეობს სანაპირო პოლი  მცირე პორტით. აქ მეთევზეების ნავები დგას. ყურის სიღრმეში უძველესი ქალაქის ნანგრევებია. ჩრდილოეთ მხარეს კი მდებარეობს ჰომეროსის მიერ აღწერილი ლოიზუს გამოქვაბული. აქ დაგხვდებათ ავტოსადგომი,  სნექ ბარი, ტუალეტები.

ამმუდი

Рядом с портом Поли есть маленький песчаный пляж Аммуди. Он скрыт от постороннего взгляда и предоставляет тишину и спокойствие. Добраться можно из Поли только на лодке за 10 минут.

Афалес

От Платритии (Лимнес) дорога ведет через волшебную местность с «тропической» растительностью к чудесному побережью залива Афалес. Прекрасная местность с пляжем, покрытым галькой, и скалистым берегом скрывает еще 2 уединенных пляжа, прекрасно подходящих для тех, кто ищет полного спокойствия, и бухту Агиос Николаос с одноименной церковью на скалистом островке. На берегах залива есть пляжи Аммудаки, Понтикос, Катизма, куда можно добраться только на лодках из Фрикес, Поли и Киони. Эти пляжи, с песком и галькой, лучшее, о чем можно мечтать во время отпуска в Греции. Великолепная голубая вода и тень от высоких скал привлекают сюда много туристов, особенно в августе.

Керамаргио, Периволи, Кулуми

Это три спокойных и тихих маленьких пляжа на западной стороне залива Афалес. Чистейшая вода, уединенность и прекрасная природа делают их прекрасным местом для отдыха и купания.

პლატის ამმოს

Большой и красивый пляж на побережье залива, с песком и чудной галькой. Знаменит чистейшей водой. Считается одним из лучших пляжей Итаки и всей Греции. Добраться сюда можно только на лодке. Летом, особенно в августе, пляж заполняется суднами всех типов. Небольшие лодки, парусники, катера и дорогие яхты приплывают сюда из Фрикес, Киони, Вати, Фискардо и других регионов.

სიკია

იდეალური ადგილია განმარტოვებისათვის. ქვიშიანი პლაჟი კენჭებით. აქ მთელი დღის განმავლობაში ჩრდილია. სანაპიროზე მოხვედრა შესაძლებელია მხოლოდ ნავით.

ალიკეს

კენჭის სანაპირო სუფთა წყლით. მისგან სულ რაღაც 10 მეტრში არის პატარა ტბა, სამკურნალო ტალახით. იდეალური ადგილია ტალახის აბაზანებისთვის.

რობოტის (მარმაკას)

პლაჟის მთელ სიგრძეზე წყალთან ახლოს  ევკალიპტის მაღალი ხეები,რომლებიც ქმნიან  ჩრდილსა და სიგრილეს..

ფრიკეს

Живописная рыбацкая деревушка на северо-восточном побережье с небольшим портом для рыбацких лодок и яхт. Лежит в небольшой долине. Вокруг нее много маленьких красивых пляжей с галькой, следующих друг за другом: Триа мудья, Курвулья, Писо Курвулья, Лименья, Пера Лименья, Вати Амуди, Тцитцимида, Плакутцес. Вода здесь прохладная. В жаркие летние месяцы это привлекает сюда много отдыхающих. Добраться до большинства из них можно только на лодках из Фрикес, Киони, Вати.

Красивые небольшие галечные пляжи на побережьях залива Мавронас, бухты Киони привлекают как местных жителей, так и туристов.